بیجار گروس در هزاره اول قبل از میلاد  

در اوایل هزاره اول ق.م در بیشتر نواحی ایران و بخصوص در غرب و شمال غرب ایران اقوام کوچک بسیاری زندگی می کردند که هر کدام بر نواحی کوچکی حکومت می

 کردند و خود را شاه آن منطقه می نامیدند و این افراد نام سلاله اعلی جد خودرا بر نام منطقه تحت سیطره خود قرار می دادند و در تاریخ , نواحیی را که این گونه

 اداره می شد و معمولا مستقل یا نیمه مستقل تحت نفوذ اورارتوها یا آشوریان بودند به نام شاهک مشهور گردیده اند مانند شاهک ابددان شاهک گیزیل بوندا ,

 شاهک ماننا و ..., و همچنین در آثار آشوری و آثار مورخان به جای شاهک , کلمه بیت نیز به کار رفته است که منظور خانه یاسرزمین محل زندگی آنان بوده است

 یکی از آن شاهکها , شاهک نشین ابددان بوده که در اواخر هزاره دوم و اوایل هزاره اول ق.م از مناطق آباد و فعال ایران در غرب و شمال غرب ایران بوده که گروهی آن

 را در مثلث بین سنندج – بیجار , همدان و کرمانشاه مکان یابی می کنند و مهرداد ملک زاده ابددانرا در شمال ناحیه همدان از سمت غرب تا جنوب بیجار مکان یابی

 می کند و بلاخره طبق نوشته های رحیم رئیسی نیا و باستان شناسانی چون هر تسفلد و رایت , شاهک نشین ابددان از نظر مکانی با ناحیه بیجار گروس مطابقت

 دارد و در واقع بیت ابددان را در ناحیه گروس به شمار می آورند اما کهنترین اشاره به نام سرزمین ابددان متعلق به لوح مفرغینی است که در سال 1930 م توسط هر

 تسفلد در همدان به دست آمده و تاریخ نگاری آن , به سده های دوازدهم و یازدهم قبل از میلاد اواخر هزاره دوم ق.م بر می گردد و قدیمیترین اشاره به نام ابددان در

 نوشته های آشوری , مربوط به روزگار شلمنصر سوم 858 – 824 ق.م است به سال 834 ق.م که پادشاه آشوری پس از لشکر کشی به سرزمین ماناییان پادشاهی

 مانا شامل سرزمینهایی در جنوب در یاچه ارومیه و قسمتی از کردستان و چند شاهک نشین دیگر , به شهر ابددانی تاخته و سپس به نمر در دوره دیاله رفت و

 شورش آنجارا فرو نشانده است و طبق نوشته های دیا کونوف در همین لشکر کشی آشوریان بخش علیای قزل اوزن نزدیک بیجار را نیز به عنوان آخرین محل به

 تصرف خود در آوردند با مقایسه این دو نوشته مشخص می شود که شهر ابددان همان حوالی بیجار است که به عنوان آخرین سرزمین توسط آشوریان متصرف

 وسپس به سوی دره دیاله در نقطه مرزی ایران بر می گردند

نوشته شده توسط: علیرضا قاسمی فر